Νωρίς την άνοιξη: Collards | Το αστικό μου σπίτι

Η αυλή μου είναι γεμάτη πολυετή χόρτα έτοιμα για συγκομιδή, αλλά τα πρώτα πράσινα που συγκομιδή κάθε χρόνο είναι οι πέρυσι του Collards. Το Kale μπορεί να είναι ένα καλό πράσινο χειμώνα σε πιο χιονισμένες περιοχές, αλλά στην σχεδόν άγνωστη έρημο μου, το Kale έχει αποξηραθεί μέχρι θανάτου μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου. Το χειμερινό μου άγγιγμα είναι collards, και δεν είχα ποτέ ένα χρόνο στο οποίο δεν ζούσαν το χειμώνα και να παράγουν μια καλή καλλιέργεια. Φυτεύομαι το καλοκαίρι, συγκομίζω την πλειονότητα των φύλλων στα τέλη του καλοκαιριού και το φθινόπωρο για τα χόρτα κοτόπουλου, αλλά δεν αφαιρέστε τα κορυφαία φύλλα ή το αναπτυσσόμενο στέμμα και αφήνουν τους στελέχη στη θέση τους. Μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου κάθε μίσχος στέφεται με ένα σύμπλεγμα φύλλων σαν ένα χαλαρό λάχανο. Τα φύλλα είναι παχιά, τραγανή, κρεατικά και γλυκά. Τίποτα δεν έχει τόσο καλό όσο το LOUND-WINTER COLLARDS. Συχνά έκοψα τα φύλλα σε λωρίδες και τα σοτάρετε με πράσινο σκόρδο, το οποίο εμφανίζεται περίπου την ίδια στιγμή και λίγο αλάτι. Σπάνια παίρνω οποιοδήποτε πιο φαινομενικό από το τρίψιμο σε μια μικρή κορυφαία παρμεζάνα στην κορυφή. Σε αυτό το σημείο του έτους δεν είχα φρέσκα πράσινα για μερικούς μήνες, και να τους γκρίνιαμε με την απλούστερη μορφή τους. Αν έχω υπολείμματα, τα πετάω με σπιτικά ζυμαρικά αυγό, καλό ελαιόλαδο και parm, και μια γενναιόδωρη ποσότητα φρεσκοκομμένου μαύρου πιπέρι.

Στην περιοχή μου, μέχρι τον Απρίλιο οι αφίδες έχουν μετακομίσει, γι ‘αυτό φροντίζω να τα φάω ενώ οι νύχτες παγώνουν. Οποιοσδήποτε δεν τρώω πηγαίνετε σε εκστατικές όρνιθες.